Վա­ղը Մոսկ­վա­յում տոն­վե­լու է Հայ­րե­նա­կան Մեծ պա­տե­րազ­մում մեր փա­ռա­վոր ծնող­նե­րի, նախ­նի­նե­րի ձեռք բե­րած հե­րո­սա­կան հաղ­թա­նա­կը, կա­յա­նա­լու է այդ մեծ հաղ­թա­նա­կի 75-րդ տա­րե­դար­ձին նվիր­ված մի­ջո­ցա­ռում­նե­րից գլ­խա­վո­րը` Հաղ­թա­նա­կի տա­րե­դար­ձին նվիր­ված ռազ­մա­կան շքեր­թը, ցա­վոք, ա­ռանց Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րի մաս­նակ­ցու­թյան:

2018 թվականի թավշյա հեղափոխությունից հետո, այսօր երկու տարի անց, հակահեղափոխական եւ պատեհապաշտական բոլոր մեծ ու փոքր ուժերը Հայաստանի պետականության եւ ինքնիշխանության դեմ միասնական գրոհ են կազմակերպել:

Որ­քան էլ Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նի ա­ջա­կից­նե­րը պն­դեն, թե ԲՀԿ խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վա­րի դեմ ի­րա­կա­նաց­վող գոր­ծըն­թաց­նե­րը մի­միայն քա­ղա­քա­կան հե­տապն­դում են, իսկ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներն էլ կաշ­վից դուրս գան հա­մո­զե­լու, թե այդ ա­մենն ի­րա­վա­կան հար­թու­թյու­նում է, միևնույն է, հա­սա­րա­կու­թյու­նը եր­կու կող­մի փաս­տարկ­նե­րին էլ թեր­հա­վա­տու­թյամբ է մո­տե­նա­լու, ո­րով­հետև եր­կու կող­մում էլ ազն­վու­թյան պա­կաս կա։

Չնա­յած Նի­կոլ Փա­շի­նյանն այն­քան թեթևու­թյամբ է փչաց­նում հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը գոր­ծըն­կեր եր­կր­նե­րի, մի­ջազ­գա­յին կա­ռույց­նե­րի հետ, որ հա­զիվ թե ևս մեկ նման բան նրան շատ հու­զի։

Երբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը զար­մա­նում է, թե ինչն են սխալ ա­նում, որ քա­ղա­քա­ցի­նե­րը քա­մահ­րան­քով են վե­րա­բեր­վում ի­րենց և ի­րենց շր­ջա­պա­տող­նե­րի ա­ռող­ջու­թյա­նը, մի՞­թե չի հի­շում, թե այդ քա­մահ­րան­քի աղ­բյու­րը որ­տե­ղից է, ինչ­պե՞ս ստաց­վեց, որ օր ու գի­շեր հա­սա­րա­կու­թյա­նը ներ­կա­յաց­վող իշ­խա­նու­թյան հա­սա­րակ պա­հան­ջը չի կա­տար­վում։ Երբ մի քիչ հետ գնա ու հի­շո­ղու­թյունն էլ թար­մաց­նի, կհաս­կա­նա, թե ով է հան­րու­թյան մեջ նման վե­րա­բեր­մունք սեր­մա­նել, նախ­կի­նում ինչ էին ա­սում, հի­մա ինչ են դար­ձել։

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է «Քա­ղա­քա­ցու ո­րո­շում» կու­սակ­ցու­թյան գոր­ծա­դիր մարմ­նի ան­դամ, մա­մու­լի խոս­նակ ՄԻ­ՔԱ­ՅԵԼ ՆԱ­ՀԱ­ՊԵ­ՏՅԱ­ՆԸ։

Այս օ­րե­րին ներ­քա­ղա­քա­կան զար­գա­ցում­նե­րի հիմ­նա­կան թե­ման Գա­գիկ Ծա­ռու­կյա­նի և ԲՀԿ-ի շուրջ տե­ղի ու­նե­ցող զար­գա­ցում­ներն են։ Բնա­կա­նա­բար‚ հար­ցե­րի հար­ցը այն բա­նա­վեճն է‚ թե ին­չու իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հենց հի­մա նա­խա­ձեռ­նե­ցին բա­վա­կա­նին լուրջ քայ­լեր ԲՀԿ-ի դեմ։ Այն‚ որ գոր­ծըն­թա­ցը քա­ղա­քա­կան է‚ քիչ թե շատ ան­կախ և չե­զոք շր­ջա­նակ­նե­րում կաս­կած չկա։

Ար­ձա­նագ­րենք մեկ և ընդ­միշտ, և թող «ան­մե­ղը» քար նե­տի: Որևէ կերպ հնա­րա­վոր չի լի­նե­լու ձեր­բա­զատ­վել «Նի­կոլ» կոչ­վող երևույ­թից, ե­թե կու­զեք` ան­ձից, ո­րով­հետև ին­քը ոչ անձ է, ոչ էլ երևույթ:

Այսօր ԱԺ-կառավարություն հարցուպատասխանի ժամանակ Նիկոլ Փաշինյանը, անդրադառնալով արցախյան հիմնախնդրին և Ադրբեջանի հռետորաբանությանը, վերահաստատեց իր նախկին մոտեցումը, թե լուծումը պիտի ընդունելի լինի Հայաստանին, Արցախին և Ադրբեջանին, իսկ վերջինիս ռազմատենչ հայտարարության նպատակն էլ, ըստ նրա, այն է, որ Արցախն ու Հայաստանը կարգավորման ողջ պրոցեսն ընկալեն «վախերի պրիզմայով»։

Հերթական անգամ Հայաստանի գլխավոր դատախազը խորհրդարան եկավ պատգամավորին անձեռնմխելիությունից և ազատությունից զրկելու հարցով։